2011.02.11

Miasto nie chce nadal zejść z b. lodowiska

11 lutego 2011 r. odbyła się kolejna rozprawa w sprawie pozwu z dnia 17.06.2010 r. o wydanie „Sokołowi” nieruchomości nr 541/4 o pow. 0,2385 ha (b. lodowiska) przez Gminę Miasta Sanoka.

Od zgłoszenia pozwu upłynęło już 8 miesięcy, a następny termin został wyznaczony na 6 kwietnia.

Działka stanowi własność Towarzystwa i miasto powinno z niej zejść natychmiast.

Dzieje się jednak inaczej mimo, że sprawa konstrukcji zadaszenia jest wyjaśniana w odrębnym procesie.

Należy dodać jeszcze to, że „Sokół” nie ma żadnych wierzytelności w stosunku do miasta.

Sprawę o wydanie b. lodowiska „Sokołowi” prowadził SSR Janusz Hatylak, który przesłuchał czterech świadków: Eugeniusza Czerepaniaka, Stefana Tarapackiego, Ryszarda Grzebienia, Jana Zelka.

Pytania i odpowiedzi dotyczyły budowy lodowiska, które wybudowały sanockie zakłady pracy systemem tak zwanym społeczno-gospodarczym i konstrukcji zadaszenia, której inwestorem była SFA „Autosan”.

Na budowę lodowiska i konstrukcji zadaszenia nie było pozwolenia prawno-budowlanego.

Nie mogło być takiej dokumentacji ponieważ odebrane „Sokołowi” nieruchomości w 1949 r. z rażącym naruszeniem prawa nadal były wpisane do księgi wieczystej z TG „Sokół” jako właścicielem, a na nich budowano lodowisko.

Miasto znało stan prawny działki, którą przejęło w użytkowanie i na której w 1965 r. SFA „Autosan” z innymi zakładami rozpoczęła budowę lodowiska.

Otwarcie sztucznego lodowiska nastąpiło 9.11.1968 r.

25 maja 1971 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej przekazuje działkę nr 1121/2 oraz budynki i urządzenia w zarząd Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” (wg uzasadnienia do decyzji Wojewody z 31.05.1993 r.). Brak jednak protokołu przekazania nieruchomości.

Projekt konstrukcji zadaszenia wykonało Biuro Projektowo Badawcze Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt” w Rzeszowie ul. Szopena 51, w tym:

- koncepcja zadaszenia - 1976 r.,

- architektura posadowienia hali – 1977 r.

Konstrukcja zadaszenia została wykonana w 1979 r. przez inwestora jakim był „Autosan”, wg dokumentacji konstrukcyjnej jednak bez formalnego pozwolenia na budowę.

Jest to więc budowla nielegalna, która prawdopodobnie zagraża bezpieczeństwu.

Stan techniczny konstrukcji zadaszenia powinien być okresowo sprawdzany zgodnie z Ustawą Prawo budowlane.

Przeglądu nie było, z liści na dachu zrobiła się próchnica,a na niej wyrosły drzewa.

Zgłosiliśmy więc prośbę do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Sanoku o wyjaśnienie naszych wątpliwości w sprawie stanu technicznego oraz legalności budowli.

Obecnie P.I.N.B. oczekuje na dokumenty od Burmistrza w tej sprawie.

Oczekujemy z dużą cierpliwością na zakończenie procesu i zbieramy materiały na nową pracę magisterską z tego tematu, ponieważ studenci prawa powinni się uczyć na cudzych błędach.

Oddzielnym tematem, który przy okazji warto by poruszyć jest cały proces budowy lodowiska przy ul. Mickiewicza. W czasie przesłuchań i rozmów na ten temat uświadamiamy sobie jak duży entuzjazm wielu ludzi był potrzebny aby powstał taki obiekt. Ile roboczogodzin, materiałów i pieniędzy zakłady mogły przeznaczyć na budowane w systemie ówcześnie stosowanym, społeczno gospodarczym i wszystko bez odpowiedniej dokumentacji.

Aktyw ustalił i do roboty - to dawne czasy ale zasługują na szczegółowe opisanie.

Cały kompleks lodowiska składał się z płyty lodowiska o wymiarach 30 x 60 m umieszczonej w niecce po byłym basenie, kanałów chłodniczych, trybun z trzech stron płyty, band ochronnych, maszynowni z agregatami chłodniowymi, budynku administracyjno-sanitarnego.

Lodowisko otwarto 9.11.1968 r.

W 1979 r. SFA „Autosan” wykonała zadaszenie lodowiska, a w następnych planowano budowę pawilonu sportowego i hotelu. Planowano również oszklenie hali oraz zamontowanie wentylacji, ogrzewania a nawet klimatyzacji.

Konstrukcję dachu zaprojektowano na siatce pochyłych słupów stalowych. Jako elementy nośne przyjęto kratownice stalowe o rozpiętości 42 m i wspornikach 6 m. Wsporniki od strony ul. Mickiewicza z uwagi na ochronę istniejącego drzewostanu mają mniejszy wysięg. Kratownice zewnętrzne zaprojektowano w jednym spadku 6% w kierunku ul. Mickiewicza. Kratownice środkowe z doświetleniem zaprojektowano w dwóch spadkach 6 procentowych.

Dach ocieplony pokryty blachą srebrzystą odbijającą promienie słoneczne.

Ostatnim oficjalnym spotkaniem hokejowym na „Torsanie” było spotkanie rozegrane 21 marca 2006 r. Był to czwarty mecz o utrzymanie w ekstralidze w sezonie 2005/06 pomiędzy KH Sanok - Stoczniowiec Gdańsk zakończony wynikiem 6:2.

Ostatnią imprezą zorganizowaną w kwietniu 2006 r. na „Torsanie” była wystawa „Dom i Ogród”, po niej lodowisko przestało istnieć.

Płytę lodowiska, MOSiR wydzierżawił za 100 zł/m-c prywatnej firmie z przeznaczeniem na płatny Parking.

Dzisiaj, na obiekcie, oprócz płyty, na której urządzony jest parking, pozostała konstrukcja zadaszenia od lat nie oczyszczana z liści i nie konserwowana.

Wskutek braku okresowej konserwacji doprowadzono do przecieków pokrycia dachu co prowadzi do dewastacji całej konstrukcji, a co może doprowadzić do zagrożenia bezpieczeństwa.

Na czwartej rozprawie w dniu 6.04.2011 r. w sprawie pozwu z dnia 17.06.2010 r. o wydanie „Sokołowi” nieruchomości nr 541/4 o pow. 0,2385 ha (b. lodowiska) przez Gminę Miasta Sanoka. Sąd przesłuchał świadków: Józefa Baszaka i Stanisława Czernka, a następnie odroczył sprawę do czasu rozstrzygnięcia pozwu Miasta w Sądzie Okręgowym w Krośnie w sprawie o odsprzedanie działki Miastu z tytułu art. 231 §1 k.c.

Po dziesięciu miesiącach nie ma więc nadal wyroku o zejście Miasta z naszej działki.

Sprawę prowadził SSR Janusz Hatylak.

Bronisław Kielar